Rozmawialiśmy o tomach Szkliwie i Do żywego, o poezji, która formułuje śmiałe pytania i nie pozwala przejść obok siebie obojętnie. O poezji, w której język pamięta więcej niż człowiek, a każde słowo staje się śladem istnienia.

Wraz z uczestnikami spotkania pochyliliśmy się nad kategorią „egzystencjalizmu cielesnego” obecnego w twórczości autora, nad doświadczeniem czasu, który w jego lirykach pozostaje niedomknięty, oraz nad bogatą siecią relacji intertekstualnych otwierających wciąż nowe możliwości interpretacyjne.
Teksty Liskowackiego, nasycone ironią będącą specyficzną formą epistemologii, ukazują, że to właśnie przewrotność, intelektualny dystans i błyskotliwe „pęknięcia” języka prowadzą do najgłębszego rozumienia świata.

Było to inspirujące, intensywne intelektualnie spotkanie, w którym aktywny udział wzięli nasi studenci.